türkiye'deki suriyelilerin yüzsüz oldukları gerçeği

kendilerine kapılarını açıp; ölümle burun buruna oldukları bir savaştan kaçmalarını sağlayan, her türlü imkanı "fazlasıyla" sunmaya çalışan, karınlarını doyurup ceplerini doldurdukları bir ülkenin insanına yani bizlere karşı affedersiniz yarak kürek tavırlar içine girmeleri sonucu vardığım kanı. kampların dışında yaşayanlarla birebir diyalog olmadığı için bilemiyorum onlar da aynı tavır içerisindeler mi ama kamplardakiler tam manasıyla "madem öyle siktir git ulan ülkene" demelik ancak tabii ki diyemiyoruz. utanmadan sıkılmadan "aynı durumda siz bizim ülkemize gelseydiniz biz sizi vururduk" diyebiliyorlar, her şeyi birleşmiş milletlerin yaptığını zannedip (halbuki kamburun fazlası ülkemizin sırtında) en ufak bir tartışmada "bize birleşmiş milletler bakıyor zaten size ne" diyebiliyorlar, demirbaş olarak dağıtılan malzemeyi satıp "bozuldu, kırıldı, çürüdü vs vs attım bana yenisini ver" diyebiliyorlar, üçkağıt yaptığını anladığımız kişileri reddedince "size bela okuyorum, sizi şikayet edeceğim" diyebiliyorlar. neden bu kadar müsamaha gösteriliyor bu insanlara anlamış değilim. inanılmaz sinir bozucular. ekmek elden su gölden yaşayıp gidiyorlar.

ülkemize bunlar girdi gireli güzel vatanımızın başına bin bela geldi. şartsız şurtsuz din kardeşi diye bunları ülkeye sokanlardan tarih hesap sorar inşaallah

#tırkolarahayır diye hashtag açmış bir de pezevenk.

az önce biri arapça biliyor musun diye sordu. bilmiyorum dedim. i̇ngilizce biliyor musun dedi. konuşmama güvenmeyerek bilmiyorum dedim. bir atar gider yaptı ooooo arapça yok ingilizce yok bas türkçe dedi (bas sadece demek herhalde hagsysus.) neyse ben de dedim siz türkçe öğrenin o zaman.şey dedi sen arapça bilmiyor biz niye türkçe bilelim. allahımm sinirden titredim ama daha fazla muhattap olmak istemedim.

(bkz: arapların millet olarak bir sike benzemedikleri gerçeği) sadece türkiye olarak düşünülemez. bunlar millet olarak asalak.

yüzsüzlük için diyeceğim bir şey yok ama mahallede bulunan, aktüel ürünleriyle tanınan bir markette çalışıyodum. bir çocuk geldi, çocuğu mahalleden az çok tanıyorum köylerden birinden buraya taşınmışlar, makarna aldı önce en ucuzundan sonra elindeki paraya bakıp diğer elinde tuttuğu keki de kasadan geçirdi, nasıl mutlu oldu yavrum gözleri güldü. suriye bir aile ise her şeyin markasını almış doldurmuslar sepeti geçiyorum adam verdi gıcır gıcır paraları cüzdanından bu sirada da kimliğini düşürdü yere, birde tc kimliği çıkartmışlar. bu ülkenin muhtaç insanı yokmuş gibi doldurdular bunları içimize, yaptıkları iyilik varsa da ben ilgilenmiyorum iyilikleri kusur kalsın

bir hataylı olarak geçenlerde bir panele katıldım.. "mülteci sağlığı ve beraber yaşamak" başlığı altında.. 4 profesör konuşma yaptı.. tabi her biri doğal olarak sistem gereği maddi açıdan kalkınmış insanlar.. dinleyicilerden bir adlı tıp uzmanı konuşmak için kalktı:" burası hatay. çoğunluğun alevi olduğu bir ilimiz.. ben bir aleviyim ve savaşta yaralanmış insanları çok tedavi ettim. öyle ki adamın beni iyleştirin savaşa döneceğim inlemeleri hala kulağımda. ve onunla aynı kesimden insanların burası bitsin sıra türkiye de ki alevilere gelecek diye bağırıyorlar etrafta. ben onların yarasını dikerken milletimi çok keskin bir bıçakla kesiyorum." dedi. bu insan sevgisi olayı değil. bu mehzepsel bi kavgaya insan sevgisinin meze edilmesi.. kadın ve çocukların refahı elbette önemlidir fakat kimse merhamet maskesine sığınıp hain planlar kuramaz ülkemizde.. ne demişler kirpiğimiz dahi gözümüze girdiğinde kurtulmak istedigimiz bir şeye dönüşüyor.

bu başlıkta ki eski entryleri okudum ve hiç bir şeyin değişmediğini hatta kat ve kat arttığını görmek bütün umutsuzluğumu arttırıyor. (bkz: cahilliktir mutluluktur)

Abi onu geçip Türkiye'de suriyelilerin olduğu gerçeğini mi düşünsek?